Пред 24 години, Ѓоко Лазаревски храбро се бореше за своето село и за слободата на Македонија во Лешок. Како член на МВР, тој не се двоел да го даде својот живот за бранењето на селаните и на својата татковина.
Неговата храброст не може да се заборави. За многумина, Ѓоко Лазаревски е симбол на доблест, кој ја потврдува идејата дека нема ништо поважно од љубовта кон ближниот и родната земја. Тој е еден од модерните македонски херои, кој со својот живот ја покажува својот интегритет кон татковината.
Како резервист, Ѓоко самиот се пријавил за да се бори за Македонија. Заедно со четиријца пријатели, тие неколку дена активно го бранеа своето село од непријателските напади. И покрај наредбата да се повлечат, Лазаревски остана на боиштето, храбро се справувајќи со забрзаните напади. Неговата одлука да остане беше од суштинска важност, бидејќи успеа да ја заштити евакуацијата на селаните, станувајќи последен бранител на Лешок.
По неколкодневната борба, тој свесно им јавува на селаните и на своите најблиски да се евакуираат што е можно побрзо. Овој храбар човек останува на позиција, решен да се бори до крај. За жал, неговата борба заврши трагично кога беше погоден во главата, носејќи го во вечноста неговиот херојски дух.
По неговата смрт и освојувањето на Лешок, пристапните на ОНА ќе го уништат и Лешочкиот Манастир, оставувајќи зад себе длабока рана во срцето на Македонија.
Многумина го ценат неговото дело, а неговата храброст се одразува и во стиховите од поемата „Сердарот”: „Бидете смели, нечесноста не ќе не плаши. Спомнете си кој ви навредувал земја и нека срцата охрабрат Ваши.”
