Битола се наоѓа во југозападниот дел на Македонија и е вториот град по големина во државата. Но, малкумина ги виделе убавините кои не се наоѓаат во градот, туку во неговата околина.
Како продолжение на соработката со Скопско туристичко лето, проектот на Балканија; која ја започнавме со прошетката до Демир Капија, овојпат заминавме на разгледување на убавините во околината на Битола. Првото место кое го посетивме беше селото Крклино. 
Веднаш по пристигнувањето се упативме кон хиподромот „Хрибо“. Таму прво нѐ пречека малото и нервозно пони коњче Алфред, кое имаше мерак да ги грицка посетителите кои му се приближија премногу. Домаќините го опишаа како „дифтар“, па затоа доколку некогаш патот ве одведе натаму, запомнете – не го галете Алфред! 
Покрај Алфред, во ергелата во овој момент има уште 8 расни коњи. Еден од нив, неколку пати до сега бил шампион на Македонија. 
Во овој комплекс, можете да се напиете домашно вино, да уживате во атмосферата и да јавате коњи. Цените се прилично пристапни, а локацијата гарантира уживање. 
{vimeo}20701625{/vimeo}
Кога веќе ќе се најдете во Крклино, не смеете да го пропуштите „Авто-етно“ музејот. 
Како што навестува и името, музејот е поделен на два дела. На долниот кат ќе видите една импресивна колекција од десетина автомобили олдтајмери и повеќе модели на мотоцикли и останати превозни средства од минатото, кои по некоја случајност се нашле на просторот на Македонија. 
Штом ќе се качите на горниот кат, добивате чувство како да сте влегле во временска машина. Таму, на некој магичен начин се испреплетени неколку изминати епохи…
Туристичкиот водич, прекрасната Леа Баша, се согласи да биде модел, па со нејзина помош подобро доловивме дел од експонатите изложени во музејот.
По напуштањето на селото Крклино, се упативме кон снежните падини на Баба. Таму го посетивме Туристичкиот инфо центар, кој се наоѓа во некогашната куќа на Лазар Колишевски, нешто под хотелот „Молика“. 
Во инфо центарот ќе ве пречекаат љубезните вработени кои ќе ви ги дадат сите потребни информации, а додека се одмарате, ќе можете да се напиете и топол пијалак (чај или инстант кафе). На горниот кат има поставено изложба на фотографии кои го претставуваат биодиверзитетот на националниот парк Пелистер. Главната атракција на изложбата се двете препарирани животни – малото срнче и една анорексична мечка. 
Но, затоа во дворот има мечка со солидна бронзена градба која го чува објектот. 
Има нешто магично во прошетката помеѓу густите дрвја прекриени со снег, на место каде што можете да станете дневен оброк на гореспоменатиот биодиверзитет… 
Доколку некогаш повторно се најдете во Првата светска војна, имајте на ум дека патеката која поминува веднаш зад Инфо центарот е наменета токму за такви ситуации…
По снежното освежување, следуваше посета на селото Дихово, во подножјето на планината. Таму се наоѓа еден интересен објект, наречен „Вила Дихово“, кој е најдобар пример за тоа како треба да му се пристапи на концептот на етно туризмот. Во вилата има соби кои можат да се изнајмат и кои се во целост уредени во традиционален стил. Но, најинтересното нешто за вилата е фактот што не постои ценовник. Правилото вели дека по крајот на престојот оставате онолку пари колку што сакате, т.е. онолку колку што сте биле задоволни од услугата. Единствено нешто што се наплаќа според ценовник се алкохолните пијалаци.
А, алкохолните пијалаци се од домашно производство – ракија, вино и можеби најинтересно од сѐ – домашно пиво, единствено во Македонија. Светлото и темното пиво имаат доста интересно име – Like; и се особено вкусни. 
На крајот од исклучително интересниот ден ни остана време само за уште едно кафе на Широк сокак. И не зажаливме што отидовме во Битола, затоа што таму беше забележана сендвичарницата со убедливо најдоброто име во Македонија.
