Лансиран во 1969 година, само неколку месеци откако луѓето за првпат стапнаа на Месечината, Skynet-1A беше поставен високо над источниот брег на Африка за да ја пренесува комуникација до британските сили, а сега е преместен и лебди низ вселената како темпирана бомба.
Кога леталото престана да работи неколку години подоцна, се очекувало гравитацијата да го повлече уште подалеку на исток, преку Индискиот Океан.
Но, денес, интересно, Skynet-1A е всушност половина планета оддалечен, на позиција 36.000 км над Америка, и малку е веројатно дека военото летало тешко половина тон едноставно се оддалечило на сегашното место. Речиси сигурно ѝ било наредено да ги вклучи погоните во средината на 1970-тите за да се упати кон запад, дознава Би-Би-Си.
Прашање е, значи, кој го нарачал тоа и со каква цел. Интригантно е, според Би-Би-Си, што клучните информации за некогаш виталното средство за национална безбедност може да исчезнат токму така.
„Тоа е сè уште релевантно бидејќи кој и да го премести Skynet-1A ни направи мала услуга“, вели вселенскиот консултант д-р Стјуарт Ајвс.
„Сега се наоѓа во она што го нарекуваме „бунар на гравитација“ на 105 степени западна географска должина, што се движи напред-назад како мермер на дното на садот. И за жал, тоа редовно го приближува до другиот сателитски сообраќај. Бидејќи е мртов, има ризик дека може да се судри со нешто, и бидејќи тоа е ‘наш’ сателит, ние сè уште сме одговорни за тоа“, објаснува тој.
Д-р Ајвс ги пребаруваше старите каталози на сателити, Националниот архив и разговараше со експерти за сателити ширум светот, но не можеше да најде индиции за однесувањето на крајот на животот на најстарото британско вселенско летало.
Она што го знаеме е дека Skynet-1A е произведен во САД од сега веќе непостоечката воздухопловна компанија Филко Форд и беше лансиран во вселената со ракета Делта на американските воздухопловни сили.
„Првиот сателит Skynet ги револуционизираше телекомуникациските способности на Велика Британија, овозможувајќи му на Лондон безбедно да комуницира со британските сили дури и подалеку како Сингапур. Сепак, од технолошка гледна точка, Skynet-1A беше повеќе американски отколку британски, бидејќи беше и изграден и лансиран од САД“, забележа д-р Арон Бејтман во неодамнешниот труд за историјата на програмата Скајнет, која сега е во својата петта генерација.
Министерството за одбрана соопшти дека Skynet-1A е континуирано надгледуван од Националниот центар за вселенски операции на ОК. Другите сателитски оператори се известени ако постои веројатност да се појави особено блиска врска, во случај да треба да преземат мерки за избегнување.
На крајот, сепак, британската влада можеби ќе треба да размисли за отстранување на стариот сателит на побезбедна локација.
Вселенската агенција на Обединетото Кралство веќе ги финансира напорите да го направи тоа на пониски височини, а Американците и Кинезите покажаа дека е можно да се фати заробен хардвер дури и во високата орбита окупирана од Skynet-1A.
„Парчињата вселенско ѓубре се како темпирани бомби“, истакна Мориба Јах, професор по воздушно инженерство на Универзитетот во Тексас во Остин.
„Мораме да ги избегнуваме настаните што јас ги нарекувам супер-експанзија. Кога овие работи експлодираат или нешто ќе се судри со нив, тоа генерира илјадници парчиња отпад што потоа стануваат опасност за нешто друго за што се грижиме.“
