Конвенционалните соларни ќелии се гломазни и кршливи, сепак традиционалните методи за правење на флексибилни соларни ќелии не поминува без последици, претежно во однос на ефикасноста и издржливоста. Нов метод за правење флексибилни низи од минијатурни соларни ќелии може да претставуваат основа за панели кои нема да ги имаат овие последици. Низите од овие минијатурни соларни ќелии се исто толку ефикасни колку и конвенционалните соларни панели и можат да бидат произведени со поевтини методи, пред се’ заради драстично помалата потреба од силикон.
Конвенционалните соларни ќелии се гломазни и кршливи, сепак
традиционалните методи за правење на флексибилни соларни ќелии не
поминува без последици, претежно во однос на ефикасноста и
издржливоста. Нов метод за правење флексибилни низи од минијатурни
соларни ќелии може да претставуваат основа за панели кои нема да ги
имаат овие последици. Низите од овие минијатурни соларни ќелии се исто
толку ефикасни колку и конвенционалните соларни панели и можат да бидат
произведени со поевтини методи, пред се’ заради драстично помалата
потреба од силикон.
Истражувачкиот тим на Џон Роџерс користел комбинација од микро клише и техника на штампање за да создаде низи од силиконски ќелии со една-десетина од дебелината на обичните ќелии. Претставени биле повеќе типови на соларни панели составени од микро ќелии вклучувајќи и многу густи низи на микро ќелии кои се сепак доволно флексибилни да се свиткаат околу молив без да се оштетат. „Слободно можете да ги завиткате како ќилим, да ги транспортирате во комбе до посакуваната локација и таму да ги распослете на посаканата површина“ што е незамисливо да се стори со обичните соларни ќелии.
Процесот се заснова на техники за правење флексибилна електроника, која тимот на Роџерс ја развива последните неколку години. Според процесот најпрво треба да се изгравираат микро плочки кои се 1,5 милиметри долги, 50 микрометри широки и 15 микрометри дебели кои формираат структура на облада од монокристален силикон. Се користи печат направен од мек полимер да се манипулира со микро плочките и нивно поставување на супстрат, кој може да биде стакло или флексибилна пластична фолија, потоа на така поставените микро плочки дополнително се изработуваат контактите помеѓу нив. Со повеќекратни се утврдило дека дебелини на микро плочките од 15-20 микрометри претставуваат добар баланс: доволно се тенки за да бидат флексибилни, но се доволно дебели да бидат механички стабилни и ефикасни. Обичните соларни ќелии користат слоеви од силикон со дебелина од 150-200 микрометри. Низи од овие ќелии имаат околу 12% ефикасност. Со помош на конвенционални методи кои подразбираат употреба на концентратори на светлината во форма на цилиндрични микро леќи добиена е ефикасност од над 20% во однос на енергијата на светлината која паѓа на панелот.
Иако веќе постојат флексибилни панели тие се направени од друг тип на силикон, наречен аморфен силикон, овие ќелии претежно се користат на места каде малата тежина е пресуден фактор. Проблемот зашто овие типови на панели не се користат за други цели е нивната ефикасност, која е далеку помала од оние на кристалиниот силикон во обичните панели. Постојат многу тимови кои работат на нови типови на материјали. вкључувајќи и полимери за флексибилни соларни ќелии. Сепак овие материјали сеуште неможат да се споредат со ефикасноста и изрджливоста на силиконот. Научниците се слагаат дека иако неможат со сигурност да одредат дали силиконот ќе се користи на долгорочен план за производство на соларни ќелии, но во моментот силиконот е широкоприфатен материјал со докажана сигурност и ефикасност.
