Атвуд (84) го направи своето деби како поетеса во 1961 година и го објави својот прв роман, „Јадливата жена“, во 1969 година. Оттогаш, таа напиша повеќе од 60 книги, вклучувајќи романи, раскази и книги за деца.
„Не сум писател кој живее во мизерна состојба и му е ужасно тешко да пишува. Веројатно можете да го погодите тоа според бројот на книги што всушност сум ги напишала. Добро се забавувам“, рече Атвуд.
Додека престојуваше во Данска за да ја прими книжевната награда „Ханс Кристијан Андерсен“, Атвуд рече дека не е загрижена за влијанието што вештачката интелигенција може да го има врз нејзината кариера, за разлика од помладите креативни луѓе.
„ВИ загрижува многу луѓе. Престара сум за да се грижам премногу за овие работи. Но, да имав 30 години, ќе бев загрижена“, рече таа.
„Да бев графичка дизајнерка, ќе бев загрижена“ додаде таа.
Минатата година таа ги прегледуваше песните и стиховите што ВИ ги напиша во нејзино име и рече дека досега вештачката интелигенција била лоша поетеса, но и лош писател на фикција.
Нејзиниот дистописки роман „Приказната на слугинката“, првпат објавен во 1985 година за теократската диктатура во САД, забележа огромен пораст на продажбата по изборот на републиканецот Доналд Трамп во Белата куќа во 2016 година.
Во 2019 година го објави продолжението „Сведоштво“, благодарение на кое таа година ја освои Букеровата награда.
Нејзината последна книга, „Стари младенчиња во шумата“, објавена во 2021 година, се занимава со теми за семејството, бракот, тагата и загубата, а е напишана две години по смртта на нејзиниот сопруг, писателот Грем Гибсон.
