Денешните објави и цитирани стихови се потсетник на неговото исклучително влијание врз современата македонска поезија и на неговата способност да ги трансформира обичните мигови во вонредни поетски слики.
Поезијата на Исаковски не беше само интелектуално размислување, туку длабоко емотивно патување. Неговите стихови често допираа до најинтимните аспекти на човековото постоење, поттикнувајќи ги читателите да се соочат со своите внатрешни светови. Преку својата лирика, Исаковски ги истражуваше темите на љубовта, загубата, времето, и личната болка, а неговиот пристап кон зборот беше како кон слика – слика на чувствата кои едновремено се интимни и универзални.
Наследството на Исаковски
Неговото творештво вклучува не само оригинални дела туку и преводи на голем број книги од странски автори, со што придонесе кон културното збогатување на македонската книжевна сцена. Делата на Исаковски се преведени на многу јазици, меѓу кои англиски, холандски, српски, и хебрејски, правејќи го неговиот глас глобален.
Во негова чест, посмртно беше издадена збирката „Дека да“ во 2015 година, која е уште еден доказ за неговата вечна љубов кон поезијата.
„Игор Исаковски (1970-2014) останува симбол на поетската длабочина и емотивната сила на македонската книжевност. Неговата поезија, како капките дожд, тивко ги буди сетилата и ги пренесува нијансите на животот. Со своите стихови, тој нè потсетува дека токму во најтемните мигови пред разденување се раѓа најголемата светлина. Нека неговата песна „Дожд“ продолжи да ги допира срцата на сите кои ја читаат. Нежност отелотворена.🖤“
ДОЖД
сите нијанси на сино
стануваат потемни, стануваат
модри – како пред дожд. ми се
затемнува погледот, или само боите
од далеку ме допираат? во пепелта
под стапалата барам остатоци, траги
барам од нечии спомени и отпечатоци.
па си велам, вредам повеќе од тоа. и
полека тргнувам натаму, кон длабоките
коридори на исчекувањето, додека сликите
во мене прскаат како капки крупен дожд
врз усни. сите нијанси на сино стануваат
потемни, дождот се истура со сите свои
налудничави мени, јас сум на отворено –
склоп од слики и сеќавања, нежност отелотворена.
Така и поезијата на Исаковски – метафорично, нежно, но силно и незаборавно како дождот рони и задира до најголемите длабочини.
