Северна Кореја вчера соопшти дека лансирала интерконтинентална балистичка ракета (ICBM), за која јужнокорејските официјални лица изјавија дека може да биде поврзана со развојот на нови ракетни мотори на цврсто гориво.
Ракетите на цврсто гориво не мораат да се полнат непосредно пред лансирањето, полесни се за ракување, побезбедни и бараат помала логистичка поддршка, што ги прави потешки за откривање во споредба со ракетите на течно гориво, пренесува Ал Џезира.
Овие капацитети се особено осетливи за време на криза, вели Анкит Панда, висок соработник во Карнеги фондацијата за меѓународен мир во САД.
Цврстите горива се мешавина од гориво и оксиданс. Металниот прав, како што е алуминиумот, често се користи како гориво, а амониум перхлорат, кој е сол на перхлорна киселина и амонијак, е најчестиот оксидатор.
Горивото и оксидаторот се поврзани со цврст гумен материјал и спакувани во метално куќиште. Кога гори цврстото гориво, кислородот од амониум перхлоратот се комбинира со алуминиумот за да создаде огромни количества енергија и температури над 5.000 степени целзиусови (2.760 степени Целзиусови), создавајќи потисок и кревајќи ја ракетата од лансирната рампа.Горивото и оксидантот се поврзани со цврст гумен материјал и запечатени во метална обвивка. При согорувањето, кислородот од амониум перхлоратот се комбинира со алуминиумот и создава огромна енергија и температура над 2760 степени Целзиусови, што генерира потисок и го подигнува проектилот од лансирната рампа.
Технологијата на цврсто гориво започнала во огнометите што ги развиле Кинезите пред неколку векови, но значително напреднала во средината на 20-тиот век, кога САД развија посилно погонско гориво.
Северна Кореја користи цврсто гориво во мали балистички ракети со краток дострел, како и во новата интерконтинентална балистичка ракета Хвасонг-18. Советскиот Сојуз ја разви својата прва ICBM на цврсто гориво, RT-2, во почетокот на 1970-тите, а Франција ја разви својата балистичка ракета со среден дострел S3. Кина започна со тестирање на ICBM на цврсто гориво во крајот на 1990-тите.
Јужна Кореја, исто така, изјави дека поседува „ефикасна и напредна“ технологија за балистички ракети на цврсто гориво, иако сè уште во помали ракети.
Течното гориво дава поголем потисок и сила, но бара покомплексна технологија и дополнителна тежина. Цврстото гориво е густо и согорува брзо, создавајќи потисок за краток период. Може долго време да се складира без да се влоши или да се дефектира, што е чест проблем со течното гориво.
Северна Кореја соопшти дека развојот на ракетата на цврсто гориво Хвасонг-18 ќе ја „унапредува“ нејзината способност за нуклеарен противнапад. По првото лансирање минатата година, Министерството за одбрана на Јужна Кореја се обиде да го намали значењето на тестот, велејќи дека Северна Кореја ќе има потреба од „дополнително време и напор“ за целосно да ја совлада технологијата.
